నా ప్రేమకే సెలవు నా దారికే సెలవు అని పాడుకోలేను.
నన్ను నేను ప్రేమించుకుంటూ ఉంటే ప్రతి ఉదయం, ప్రతి రోజు ఒక ఆశను మోసుకొస్తుంది అనే ఆశ నాకు ఉంది, అది ఒక నమ్మకం స్తాయికి చేరింది మరి.
ఈ ప్రపంచంలో ఎంతో మంది వెదవలు ఉన్నారు; నేను పరమ చెత్త వెదవను అయ్యాను.
ఈ ప్రపంచంలో ఎంతో మంది అమాయకులు ఉన్నారు; నా అమాయకత్వానికి, చేతకాని తనానికి చింతించని రోజు లేదు.
కానీ ఇన్ని దశాబ్దాల కాలం తరవాత నేను ఎదిగాను, నా ఆనందానికి, నా దుఖాలకి కారణాలను కనుగున్నాను; ఈ ప్రపంచంలో నాకోసం ఎవ్వరు చెయ్యలేని, చెప్పలేని విషయాలను కనుగున్నాను.
బాహ్య ప్రపంచ జ్ఞానం - అంతర ప్రపంచ జ్ఞానం, రొండిటినీ సమన్వయ పరుచుకుంటూ ప్రయానించడమే మనం చేయగలిగినది.
మనకు ఏం కావాలో మనకు తెలియాలి;
ప్రపంచానికి ఏం కావాలో కూడా మనకే తెలియాలి; తెలిస్తేనే కదా ఏం చేయాలో, ఏం చేయగలమో అనేది తెలుస్తుంది.
ఉపయోగ పడే పనులు ఏమైనా చేస్తేనే కదా ప్రేమిస్తున్నాం అనే భావన కలిగేది. ద్వేషించడం వల్ల ఒక్క ఉపయోగం ఉందా ?
